Ideą Tai-Chi Chuan jest wykorzystanie wszystkich możliwości ciała ludzkiego – aktywne w czasie treningu są i ciało (zewnętrze), i umysł (wnętrze, należy rozumieć to jako uwagę) i to w jednakowym stopniu. Położenie akcentu tylko na jedną z tych stron powodowałoby zakłócenie równowagi, niepokój i brak siły. Siłę należy też zachowywać – nawet najsilniejszy człowiek zmęczy się, gdy będzie jej bez przerwy używać. Stąd dążenie do efektywności ruchu – osiągania maksymalnego efektu przy minimalnym wysiłku, co również możliwe jest dzięki równowadze.
Zachowanie równowagi jest główną zasadą Tai-Chi Chuanu – równowagi zarówno fizycznej (nie chwiać się), jak i umysłowej (zachować spokój). Osiąga się to dzięki wypośrodkowaniu między rozluźnieniem i naciągnięciem mięśni i szerokim, zrównoważonym postawom. Równowaga zakłada jednak stałą gotowość do ruchu w każdym kierunku, co wyklucza równomierne obciążenie kończyn – zawsze jedna jest „substancjalna” a druga „pusta”, jedna pasywna yin, a druga aktywna yang. Teoria yin/yang jest kluczowa dla zrozumienia tego, co Chińczycy nazywają równowagą i odgrywa dużą rolę w zrozumieniu zasad Tai-chi Chuan. Znaczenie ma rozluźnienie zewnętrznych aktonów mięśni (yang) i naciągnięcie wewnętrznych (yin), co powoduje, że yang uspokaja się, a yin aktywizuje. Pozwala to na utrzymanie mięśni w stanie balansu, co pozwala na pewność i płynność ruchu, nie wymagającego nadmiernego wysiłku.
Dziesięć zasad Tai-Chi
1. Wolna i ruchoma góra
Mam na myśli proste trzymanie głowy. Jej czubek powinien swobodnie prowadzić cyrkulacje energii i być częścią tego procesu. Nie można napinać głowy i szyi, ponieważ będzie to przeszkadzać w poruszaniu się krwi i chi.
Wtedy duch ani nastrój nie będą mogły zająć miejsca na górze.
2. Trzymać klatkę piersiową prosto
Nie wystawiać klatki piersiowej do przodu, a plecy trzymać w naturalnym położeniu. Dzięki temu Chi swobodnie opada do dantien. Jeśli Chi nie porusza się i zbiera na górze w klatce piersiowej to naruszona zostaje zasada „ciężkie porusza się w dół, a lekkie do góry”. Jeśli klatkę piersiową trzyma się prawidłowo, wtedy Chi wędruje po kręgosłupie i rozprzestrzenia się po wszystkich częściach ciała, a plecy czyni silnymi.
3. Rozluźniony pas
Pas jest głównym zarządcą całego ciała. Jeśli pas jest rozluźniony, to nogi dostają siłę, dolna część jest stabilna i nieruchoma. Od tego jak dokładnie rozluźniony jest pas będzie zależało rozluźnienie nóg i przenoszenie ciężaru ciała. Jeśli w nogach nie ma siły, to przyczyn należy szukać w nieprawidłowym ustawieniu pasa.
4. Rozróżnić puste i napełnione
Jednym z głównych rozróżnień w Tai Chi jest rozróżnienie na pełne i puste. Pełne i puste daje możliwość manewrowania, wykonywania obrotów z lekkością I ruchomością.
5. Opuścić barki tak, żeby łokcie patrzyły na dół
Nie wykonanie tego warunku powoduje podniesienie Chi i niemożność puszczenia jej na dół, a wtedy w dole nie ma siły. Jeśli opuszczone łokcie są rozluźnione, to barki nie podnoszą się i ruchy stają się wolne i lekkie.
6. Używać skierowanego zrozumienia, a nie siły fizycznej
To podstawowa zasada dotycząca wszystkich ruchów. W czasie ćwiczeń wszystkie części ciała powinny być rozluźnione. To w swojej kolejności zmusza wszystkie blokady w żyłach i arteriach do odblokowania. W wyniku swobodnej cyrkulacji krwi i Chi stawy stają się ruchome, a kości miękkie. Nie ma możliwości powstania blokad. Ruchy są lekkie.
Jeśli nie używać siły to jak odzyskać siłę?
Ciało człowieka pokryte jest kanałami, podobnie jak ziemia pokryta jest rzekami. Jeśli nie ma powalonych drzew to woda w korycie płynie równo, a potok jest mocny.
Gdyby napinać mięśnie, to one blokują i przykrywają kanały po których przechodzi Chi. Brak Chi w jakieś części ciała powoduje brak siły. Ruch staje się męczący. Jeśli zamiast fizycznego wysiłku używać zrozumienia albo mentalnie kierować Chi i krew, to znika możliwość powstania blokad. Przy długich i stałych treningach powstaje wewnętrzna siła. A miękkość robi się twardsza od metalu.
7. Współpraca góry i dołu
Mówią, że korzenie są w stopach, przekaźnik w nogach, kierownictwo w pasie, a przejawienie (ostateczna manifestacja) w palcach rąk. Poprzez stopy, nogi i pas wszystkie części ciała połączone są w całość. Jeśli poruszają się dłonie to w ruchu musi brać udział pas i nogi. Wzrokiem pilnowane są wiodące części ciała. Jeśli jedna z części ciała jest nieruchoma to nie ma spójności ruchu.
8. Wewnętrzne i zewnętrzne połączone w całość
Doskonałość w Tai Chi łączy się w doskonałości Ducha Szen. Dlatego Duch Szen nazywany jest marszałkiem, a ciało wykonawcą-adiutantem. Jeśli człowiek jest w dobrym humorze, w nastroju podniecenia w duchowym stanie to ruchy są lekkie i naturalne.
Wykonywane są zasady góry i dołu wewnętrznego nastroju i zewnętrznego przejawienia. Mam na myśli połączenie w całość myśli i pracy rąk i nóg z realizacją tej myśli. Umiejętność połączenia wewnętrznego i zewnętrznego określa poziom przygotowania.
9. Płynność i ciągłość ruchu
Szkoły zewnętrznych stylów rozwijają siłę fizyczną. Wysiłek fizyczny zawiera w sobie początek i koniec. Stara siła kończy się, a nowa jeszcze się nie pojawiła, wtedy osiągany jest przedział.
W Tai Chi nie używa się siły fizycznej , stosuje się skierowane zrozumienie. Ruchy nie mają początku ani końca, są miękkie i nieprzerwane. Koniec jednej formy płynnie przechodzi w początek następnej. Ruchy przypominają jedwabną nić, która równo wyciąga się z kokona jedwabnika.
10. Utrzymanie spokoju w ruchu
Zewnętrzne szkoły wymagają maksymalnej straty siły wewnętrznej. Im większa strata Chi w czasie ćwiczeń tym dłuższy czas jej uzupełniania. Ruchy w Tai Chi wykonuje sie w stanie pokoju. Ciężko jest określić granicę między statyką i dynamiką ruchu (ruchem i bezruchem), dlatego jedną z potrzeb Tai Chi jest powolne wykonywanie. Przy głębokim oddechu Chi opada na dół. Naczynie krwionośne rozszerzają się i poprawia się krążenie krwi.