Grzyby Polski
Dnia 27.05.2024 Sekcja bioróżnorodności wykładem pana profesora Grzegorza Wieczorka – ” Grzyby Polski” zakończyła zajęcia semestru wiosennego 2024.Podziękowaliśmy panu profesorowi za ciekawe i różnorodne wykłady w interesujących nas tematach.Wyraziliśmy także wdzięczność staroście sekcji Jadwidze Gałach za duże zaangażowanie i operatywność na rzecz tak licznej grupy.
UWAGA! SEKCJA BIORÓŻNORODNOŚCI
WYJAZD W DNIU 03 LISTOPADA 2023 R. NA ZAJĘCIA EDUKACYJNE DLA CZŁONKÓW SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI UTW „CALISIA” W KALISZU w Ośrodku Kultury Leśnej w GOŁUCHOWIE ODBĘDZIE SIĘ AUTOKAREM Z DWORCA PKP O GODZINIE 9,30 POWRÓT OKOŁO GODZINY 16,00 Starosta sekcji: Jadwiga Gałach
Projekt: Mokradła=Woda, Życie, Klimat.
Drogie Koleżanki i Koledzy Bioróżnorodności i zakręceni na mokradła.W telegraficznym skrócie przedstawiamy Wam Kochani zrealizowane tematy minionego semestru (marzec – czerwiec 2023 ).Jeszcze na koniec ubiegłego roku zaprosiliśmy pracownicę Nadleśnictwa Kalisz by opowiedziała nam o pracy związanej z ochroną mokradeł. Wiemy zatem jak istotną rolę odgrywają w życiu planety. Jak bardzo ważna jest ich ochrona… Czytaj więcej Projekt: Mokradła=Woda, Życie, Klimat.
Święto „Dzień Drzewa”
W dniu 09.10.2020 r. (piątek) grupa 30 uczestników UTW wzięła udział w ogólnopolskiej akcji sadzenia drzew. W towarzystwie przedstawicieli Lasów Państwowych – Nadleśnictwa Gołuchów posadzono 5 lip, na terenie Parku – Arboretum w Gołuchowie.
Komunikat dla Sekcji Bioróżnorodności
Mając na uwadze, ogłoszone przez Rząd RP, obostrzenia pandemiczne, zmuszeni jesteśmy odwołać zaplanowany na dzień 26.10.2020 r. (poniedziałek) wykład Pani Alicji Antonowicz.
UWAGA!!!! CZŁONKOWIE SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
w dniu 26 października 2020 r. ( w poniedziałek ) o godz. 16,00 odbędzie się spotkanie członków Sekcji Bioróżnorodności w Sali Konferencyjnej Kaliskiego Inkubatora Przedsiębiorczości 62-800 Kalisz ul. Częstochowska 25 PROGRAM SPOTKANIA: 1. Sprawy organizacyjne ( wybór Starosty ) i komunikaty bieżące 2. Wykład Pani Alicji Antonowicz na temat : „Czas w las, czyli o… Czytaj więcej UWAGA!!!! CZŁONKOWIE SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
UWAGA ! SEKCJA BIORÓŻNORODNOŚCI
W dniu 9 – go października 2020 r. odbędą się zajęcia edukacyjne dla wcześniej zapisanych na zajęcia które się miały odbyć dnia 19 marca 2020 r. 30 członków Sekcji Bioróżnorodności UTW „CALISIA” w Kaliszu w Ośrodku Kultury Leśnej w GOŁUCHOWIE ( odwołanych z powodu epidemii COVID-19 ) Temat: udział w ogólnopolskiej akcji #sadziMY 2020 Program … Czytaj więcej UWAGA ! SEKCJA BIORÓŻNORODNOŚCI
WYCIECZKA DO WOJSŁAWIC, 16.05.2019 r.
Niezapomnianych wrażeń dostarczyła, zorganizowana przez Sekcję Bioróżnorodności, wycieczka do Arboretum w Wojsławicach. Założone w 1880 roku, należące do Uniwersytetu Wrocławskiego arboretum, w którym rośnie ok. 2 tys. gatunków drzew i krzewów, w tym 470 odmian rododendronów. To właśnie one, kwitnące o tej porze roku przyciągają rzesze zwiedzających
UWAGA! SEKCJA BIORÓŻNORODNOŚCI
W dniu 29 – go kwietnia 2019 r. ( w poniedziałek ) zajęcia edukacyjne dla członków Sekcji Bioróżnorodności UTW w Kaliszu odbędą się w PARKU – ARBORETUM w GOŁUCHOWIE , który zajął I miejsce w Konkursie AD 2018 Generalnego Konserwatora Zabytków Program zajęć : Godzina 10,30 – wyjazd do Gołuchowa autobusem z Dworca PKP w … Czytaj więcej UWAGA! SEKCJA BIORÓŻNORODNOŚCI
Wyjazd do Orli Staw
Sekcja Bioróżnorodności UTW „CALISIA” organizuje w dniu 12 kwietnia 2019 roku wyjazd autokarem do Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych „ORLI STAW” w Orlim Stawie w gminie Ceków Kolonia Program wyjazdu : Godzina 11,00 – wyjazd do Orlego Stawu autobusem z Dworca PKS w Kaliszu Godzina 11,30 – Spacer ścieżką edukacyjną po terenie Zakładu Godzina 12,30… Czytaj więcej Wyjazd do Orli Staw
„Cykl prelekcji w Książnicy”
„Cykl prelekcji w Książnicy”
Spotkania Sekcji Bioróżnorodności !
Cykl spotkań ze słuchaczami Uniwersytetu Trzeciego Wieku „Calisia” w Kaliszu 29 października 2018 r., godz. 16.00 i 17.15 Wstęp do różnorodności biologicznej. Przykład parku-arboretum w Gołuchowie (wiadomości wprowadzające: termin różnorodność biologiczna, formy różnorodności: krajobrazowa, ekosystemowa, gatunkowa i genetyczna) 26 listopada 2018, godz. 16.00 29 listopada 2018, godz. 16.00 Czy każdy las wygląda tak samo? Różnorodność… Czytaj więcej Spotkania Sekcji Bioróżnorodności !
SPRAWOZDANIE ZE SPOTKANIA SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
Spotkanie odbyło się 13 stycznia 2017 r. w Książnicy Pedagogicznej w Kaliszu, przy ul. Kordeckiego
Podstawowym tematem spotkania w którym wzięło udział 35 osób , było wysłuchanie wykładu koleżanki Marii Górskiej , na temat :
„Kapusta dobra na wszystko”
Spotkanie połączone było z degustacją soków świeżo wyciskanych z różnych rodzajów kapusty oraz innych warzyw i owoców.
Z ciekawego wykładu koleżanki Marii Górskiej dowiedzieliśmy się o zaletach używania soku ze świeżej kapusty i liści z kapusty na wiele różnych dolegliwości .
Działanie soku ze świeżej kapusty
Sok ze świeżej kapusty najlepiej zrobić za pomocą sokowirówki i pić zaraz po odcedzeniu.
Na co pomaga?
- Na choroby wrzodowe żołądka oraz dwunastnicy i to tak skutecznie, że potrafi odsunąć operację.
- Na nieżyt żołądka z niedokwaśnością
- Na zapalenie jelita grubego. Hamuje w nim wzrost polipów dzięki zawartości kleistego śluzu roślinnego, siarki i soli potasowych
- Na anemię
- Na choroby płuc i układu oddechowego
Przy stanach zapalnych i chorobie wrzodowej żołądka należy rano przygotować kilka filiżanek soku, który będziemy pić przed każdym posiłkiem co najmniej przez 21 dni. Sok powinien być ciepły. Natomiast przy anemii warto pić większą dawkę, czyli regularnie od jednej do dwóch szklanek dziennie. Z kolei w chorobach płuc i układu oddechowego, kaszlu, katarze i chrypce należy pić sok ze świeżej kapusty, wzbogacony np. miodem. Przy schorzeniach gardła płukanie świeżym sokiem oczyszcza je i łagodzi stany zapalne.
Kapusta jest ceniona także ze względu na walory zdrowotne i smakowe oraz niskokaloryczność. 100 g zawiera tylko 29 kcal. Słodka kapusta i kapuśniak ugotowany bez mięsa i tłuszczu okazują się rewelacyjnym środkiem odchudzającym.
Znajdujące się w niej witaminy z grupy B, witamina C, PP, K i U zwana przeciwwrzodową, związki siarki, błonnik i enzymy pobudzają trawienie i skutecznie czyszczą organizm z produktów przemiany materii i toksyn. Trzeba tylko poszukać lekkostrawnych przepisów na bazie kapusty i włączyć je do jadłospisu, co pomoże skuteczniej dbać o zdrowie i sylwetkę.
Lecznicze działanie liści kapusty
Jak powiedział jeden z lekarzy, kapusta jest jedynym warzywem, które zwalcza źródło choroby i skutecznie leczy jej skutki. A jej lecznicze właściwości potrafią czasami świat medyczny wprawić w zdumienie.
Okłady z liści kapusty stosowane są na :
- Przy zapaleniu skóry i jej podrażnieniach
- Przy gangrenie i skaleczeniach,
- Przy zainfekowanych ranach i ukąszeniach,
- Przy ospie, różyczce i półpaścu…………..
Lekarze uważają, że dokładne opisanie samych tylko właściwości leczniczych kapusty zajęłoby przynajmniej kilka książek.
Jak należy zrobić kompres
Świeże, zewnętrzne, ciemnozielone liście kapusty dokładnie myjemy, odcinamy zgrubienia, żeby liść był płaski. Następnie dosyć mocno wałkujemy liście butelką lub wałkiem do ciasta, by zrobiły się miękkie i puściły trochę soku. Ogrzewamy je w gorącej, ale nie gotującej się wodzie. Kładziemy na chore miejsce kilka liści i zawiązujemy dość mocno bandażem. Opatrunek zmieniamy raz na dobę, rano lub wieczorem.
Pracujący we francuskim szpitalu Romans w Drôme , lekarz dr H. Blanc już w XIX wieku pisał, że „przy zastosowaniu takich metod leczenia wyzdrowienie jest bardziej pewne niż przy innych farmakologicznych sposobach. Sok ze zmiażdżonych liści wnika do skóry i eliminuje przyczyny choroby oraz jej skutki”. Udowodnił on, że takich właściwości, jakie w tym zakresie posiada kapusta, nie ma żadne inne warzywo. Poza tym medycznie potwierdzono również i to, że jej liście skutecznie wyciągają z organizmu tzw. trucizny chorobowe.
Co jeszcze kurują liście świeżej kapusty?
Kompresy z odpowiednio przygotowanych liści kapusty można stosować w różnego rodzaju zainfekowanych ranach, czyrakach, ropnych zapaleniach, krostach, wysypkach, stłuczeniach, a także przy oparzeniach skóry, egzemie, opryszczce, trądziku i odmrożeniach. Łagodzą stany zapalne ospy i różyczki oraz półpaśca. Okłady są również skuteczne podczas zapalenia oskrzeli, bolesnych menstruacjach czy nawet i w stanach zapalnych macicy. Gdy cierpimy na bóle głowy, kładziemy na czoło i kark kilka liści na dwie, trzy godziny. Można zrobić sobie kompres na całą noc. Liście kapusty uśmierzają też bóle zębów. Warto je ponadto stosować przy bólach reumatycznych, ale wtedy trzeba kilka liści gotować przez dwadzieścia minut z dwiema cebulami i jedną łyżką otrębów w bardzo małej ilości wody, którą powoli odparowujemy. Wszystko układamy na gazie, zawijamy i ciepłe kładziemy na bolące miejsce. Pamiętajmy, im świeższe mamy liście, tym skuteczniejszego ich działania możemy oczekiwać.
Zdrowotne właściwości kapusty kiszonej
Powszechnie wiadomo, że kiszona kapusta jest bogatym źródłem witaminy C i bakterii Lactobacillus. W okresie zimowym, kiedy jest mniej świeżych owoców i warzyw, warto jeść jej jak najwięcej. Jako wyjątkowo bogate źródło witamin C, K, z grupy B, żelaza, potasu, błonnika i wapnia, jest skutecznym środkiem na wzmocnienie organizmu w okresie jesienno-zimowym. Potrafi odeprzeć ataki przeziębienia i grypy. Niszczy również groźne wirusy i bakterie (wystarczy chociażby wymienić gronkowca złocistego czy prątki gruźlicy).
Pobudza przemianę materii, pomaga w budowie tkanki łącznej, wzmacnia mięsień sercowy, przyspiesza wykorzystywanie żelaza w organizmie, reguluje przemianę tłuszczów i obniża poziom cholesterolu oraz cukru, uodparnia na sytuacje stresowe.
Sok z kiszonej kapusty jest traktowany jako napój witaminowy pobudzający trawienie i apetyt oraz wzmacniający system odpornościowy. A to dlatego, że ma więcej witaminy C niż same liście. Poza tym łagodzi uporczywy kaszel, pobudza soki trawienne, dotlenia organizm. Reguluje pracę śledziony, wątroby, pęcherzyka żółciowego. Wykazuje właściwości lecznicze przy reumatyzmie, arteriosklerozie i żylakach odbytu. Doskonale oczyszcza organizm. Dlatego też zaleca się picie soku z kiszonej kapusty na czczo i wieczorem, pół godziny po kolacji.
W przypadku wrzodów żołądka trzeba postępować bardzo ostrożnie i warto sok rozcieńczyć w proporcji: 1 : 6 (na jedną łyżkę soku bierzemy sześć łyżek wody). Roztwór należy pić kilka razy dziennie po jednej łyżce, a w przerwach zjeść łyżkę świeżego twarogu.
I jeszcze jeden przepis leczniczy. Kiszoną kapustę należy odcisnąć, zmieszać z posiekaną cebulą, kminkiem i olejem w takich proporcjach, jakie smakowo lubimy. Jemy na czczo tyle, ile możemy. Bardzo pomaga chorym na szkorbut, dolegliwości żołądkowe i przy anemii.
Błonnik z kapusty reguluje pracę jelit. Ponadto kapusta poprawia pracę serca ze względu na zawartość soli potasowych. Podawana profilaktycznie jako surówka, lekko duszona z małą ilością wody i oleju, z kminkiem i owocami jałowca, zjadana w umiarkowanych ilościach działa profilaktycznie, zapobiegając wielu chorobom. Ze względu na wysoką zawartość witaminy C, uważanej za ważny przeciwutleniacz, należy częściej zjadać ją surową niż jako bigos czy z zasmażką, ponieważ w takiej postaci odtruwa organizm z toksyn, pomagając wydalić nadmiar płynów, i hamuje skutecznie rozwój chorób nowotworowych.
Kapusta upiększa i odmładza
Stosunkowo duża zawartość siarki w kapuście sprawia, że nasze włosy, cera i paznokcie bardzo zyskują dzięki regularnemu jej jedzeniu. Natomiast okłady z liści świeżej kapusty położone na pół godziny na twarz znakomicie oczyszczają skórę, poprawiają i aktywizują krążenie krwi, wchłaniają też skupiska tłuszczu z tkanki podskórnej. Słowem, pobudzają wzrost komórek i w rezultacie działają odmładzająco.
Kto powinien unikać nadmiernego jadania kapusty
Osoby wrażliwe, mające tendencję do wzdęć powinny unikać kapusty gotowanej z tłustym mięsem, natomiast chore na tarczycę – surowej. Surowa bowiem może być źródłem substancji wolotwórczych, które blokują przyswajanie jodu. Uważajmy też, by surowej nie jeść zbyt dużo, ponieważ zmniejsza wchłanianie żelaza w przewodzie pokarmowym. U osób mających delikatną, wrażliwą skórę może wywołać podrażnienia, ale tylko wtedy, gdy kontakt z nią będzie długotrwały i częsty.
PRZEPISY
Sok ze świeżej kapusty:
Na przyspieszenie gojenia się wrzodów żołądka i dwunastnicy. Bardzo świeżą kapustę szatkujemy na drobne cząstki i wyciskamy w sokowirówce. Można wzbogacić smak, dodając sok z jabłek i selera. Doprawiamy odrobiną soli i cukru.
Przepis na kiszoną czerwoną kapustę:
5 kg kapusty czerwonej,
1/2 kg marchwi,
5 jabłek winnych,
łyżka cukru,
8 łyżek soli,
łyżeczka kminku,
łodyga kopru,
a także słoje z zakrętkami i duże naczynie, w którym wymieszamy dokładnie wszystkie składniki.
Kapustę szatkujemy, jabłka kroimy w ósemki razem ze skórką, usuwamy gniazda nasienne. Ucieramy marchew na tarce z dużymi oczkami. Kapustę z marchwią wkładamy do miski, posypujemy kminkiem, solą, cukrem i posiekanym koprem. Wkładamy to do słoików i przekładamy jabłkami. Uwaga! Słoiki zapełniamy tylko do 3/4 ich wysokości i ustawiamy w chłodnym pomieszczeniu. Po 5-7 dniach będzie się już nadawać do jedzenia.
Przepis na kiszoną białą kapustę
2 kg kapusty,
25 dag marchwi,
15 dag cebuli,
pół łyżki kminku,
5 łyżek stołowych soli
Po odcięciu zewnętrznych liści szatkujemy ją w wąskie paski. Cebulę kroimy w cienkie plastry, a marchew ucieramy na tarce z dużymi oczkami. Potem wszystko w większym naczyniu mieszamy razem, dodając kminek i sól. Następnie do wyparzonego garnka kamiennego lub dużego szklanego słoja kładziemy warstwami i dokładnie, nie szczędząc sił, ubijamy. Potem przykrywamy talerzykiem i obciążamy kamieniem. Po kilku dniach drążymy otwory i uwalniamy gazy.
Uwaga! Później możemy ułożyć kapustę w mniejszych słojach które ustawiamy w chłodnym pomieszczeniu. Po 5-7 dniach będzie się już nadawać do jedzenia.
SPRAWOZDANIE Z WYJAZDU EDUKACYJNEGO DO OŚRODKA KULTURY LEŚNEJ W GOŁUCHOWIE
Wyjazd edukacyjny odbył się 07.12.2016 r. Udział w nim wzięło 16 osób.
W Ośrodku Kultury Leśnej przywitała nas Pani Alicja Antonowicz, która w tym dniu była naszą edukatorką i przewodniczką .
Dowiedzieliśmy się od niej, że edukacja prowadzona w Ośrodku Kultury Leśnej w Gołuchowie przygotowuje społeczeństwo polskie do wypełniania zadań związanych z ochroną środowiska i dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego w naszym kraju. Szczególnie istotne jest poznawanie zasad zrównoważonego rozwoju, który na równi docenia aspekty przyrodnicze, społeczne oraz gospodarcze i kulturowe, realizowane w bezpośrednim kontakcie z naturą , co daje najlepsze efekty. Prowadzone w Ośrodku nauczanie koncentruje się wokół pytań o wpływ człowieka na środowisko oraz jego znaczenie dla przyszłych pokoleń.
Pani Alicja przekazała nam, że Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie, jest jedynym tego typu obiektem w Polce i dysponując dobrze przygotowaną bazą do realizacji zajęć rozwijających wiedzę i umiejętności z zakresu poznawania i interpretacji środowiska przyrodniczego, stwarza możliwości dla zorganizowanego jak i samodzielnego jej zdobywania. Uczestnicy zajęć edukacyjnych w Ośrodku , mają możliwość uczenia się postaw proekologicznych i sposobów przeciwdziałania zagrożeniom związanym z rozwojem cywilizacyjnym człowieka. Zapoznają się ze sposobami i potrzebami ochrony rodzimej flory i fauny. Kształtują w sobie wrażliwość na piękno i szacunek dla dorobku polskiego leśnictwa i kultury leśnej w naszym kraju, potrzebę ochrony różnorodności biologicznej w lasach, znajomość praw natury oraz sposobów niekonfliktowego korzystania z lasu.
Z nami Pani Alicja Antonowicz przeprowadziła zajęcia edukacyjne na temat :„Zielona fabryka może się uszkodzić”
Podczas godzinnych zajęć poznaliśmy warunki prawidłowego przebiegu fotosyntezy. Prowadziliśmy obserwację mikroskopową zdrowego i uszkodzonego liścia oraz wyciągaliśmy wnioski na temat czynników ograniczających lub uniemożliwiających fotosyntezę. Pani Alicja zwróciła naszą uwagę na skutki zanieczyszczeń i potrzebę odpowiedzialnej postawy człowieka wobec przyrody.
Po zajęciach w budynku Obory obejrzeliśmy wystawy prezentowane w obiektach Powozownia i Owczarnia, które połączone są ze sobą przeszklonym pasażem.
Najpierw pod przewodnictwem Pani Alicji Antonowicz obejrzeliśmy stałą wystawę w Owczarni prezentowaną jako „Technika leśna” . Na powierzchni ponad 1000m² zgromadzone są tu eksponaty obrazujące sposoby zagospodarowania i użytkowania lasu. Poznaliśmy narzędzia i maszyny używane w hodowli, ochronie i użytkowaniu lasu. Znajdują się tu zarówno proste narzędzia, jak i maszyny i urządzenia wieloczynnościowe, związane z mechanizacją prac w leśnictwie. Na wystawie techniki uwagę zwracają makiety dawnego przemysłu leśnego. Dzięki nim dowiedzieliśmy się, jak w dawnych czasach produkowano węgiel drzewny, smołę, dziegieć, potaż, terpentynę, kwas drzewny i sadzę. Obejrzeliśmy również ekspozycję surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w postaci artykułów zielarskich, kosmetycznych, owoców runa leśnego oraz dziczyzny.
W Powozowni obejrzeliśmy wystawę pod tytułem : „Spotkanie z lasem” .Na wystawie tej las jest ukazany jako zjawisko geograficzne, ekologiczne, botaniczne oraz jako obiekt ochrony przyrody. Wystawie towarzyszą dwie dioramy lasu: grąd środkowoeuropejski w aspekcie wiosennym z możliwością wysłuchania głosów ptaków i zwierząt co te zrobiliśmy , oraz świerczyna borealna w aspekcie zimowym. Zapoznaliśmy się też z gatunkami leśnymi z „Polskiej Czerwonej Księgi”. Zobaczyliśmy tutaj 256 gatunków roślin, zwierząt i grzybów zagrożonych wyginięciem w środowisku przyrodniczym Polski. Gatunki z „Czerwonej Księgi” eksponowane są na siedmiu stoiskach, zgodnie z siedmioma kategoriami zagrożenia flory i fauny.
Następnie udaliśmy się do obiektu Oficyna , po którym, po krótkim odpoczynku w kawiarni, również oprowadzała nas Pani Alicja. Obejrzeliśmy stałe ekspozycje zatytułowane „Kulturotwórcza rola lasu” i „Dzieje leśnictwa w Polsce”. Obejrzeliśmy tutaj liczne przykłady dzieł sztuki, których przewodnim tematem jest las. W odrestaurowanych, pięknie zdobionych pomieszczeniach podziwialiśmy malarstwo XIX i XX w. (m.in. obrazy Michała Wywiórskiego i Juliana Fałata), grafikę i rzemiosło artystyczne, a także prace rzeźbiarskie artystów profesjonalnych i amatorów.
Ozdobą tej ekspozycji są modele mielerzy, dziegciarni, komięgi, barci leśnej oraz modele dawnych mundurów leśnych. Ponadto eksponowane są tu archiwalne mapy, operaty leśne, zabytki piśmiennictwa leśnego, pamiątkowe fotografie oraz medale i sztandary.
Nasz podziw wzbudziły dzieła artystyczne współczesnych twórców, dla których las stanowi ważną inspirację artystyczną.
Sądzę, że to był udany wyjazd.
Sprawozdanie przygotowała : Jadwiga Gałach
Zdjęcia : Alicja Antonowicz, Jadwiga Gałach,
SPRAWOZDANIE ZE SPOTKANIA
SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
Spotkanie odbyło się 17 listopada 2016 r.
w Książnicy Pedagogicznej w Kaliszu, przy ul. Kordeckiego
Podstawowym tematem spotkania było wysłuchanie wykładu Pana Piotra Gorzelańczyka – właściciela pasieki w Żernikach w gminie Blizanów, na temat :
„Rola pszczół dla zachowania bioróżnorodności”
Poniżej przedstawiam najciekawsze fragmenty wykładu :
Pszczoły towarzyszą człowiekowi niemal od zarania dziejów. Choć pierwsze pisane źródła wspominają o nich w późnej starożytności, są niepisane dowody na to, że człowiek czerpał od pszczół miód dużo wcześniej.
Świadczyć o tym mogą naskalne malowidła, jakie odnaleziono w hiszpańskich jaskiniach. Przedstawiają one rysunki postaci ludzkich, które wybierają miód z gniazda pszczół. Z biegiem lat, a raczej stuleci i tysiącleci rabowanie pszczół przestało być tak barbarzyńskie, a ludzie nauczyli się żyć obok pszczół w zgodzie.
Zanim człowiek udomowił pszczołę i zaczął ją traktować jak zwierzę hodowlane, pozyskiwanie miodu wyglądało nieco inaczej. Tysiąc lat temu doskonale rozwijało się bartnictwo, czyli dość prymitywna hodowla pszczół w sztucznie wytwarzanych w drzewach dziuplach, czyli barciach.
Zwyczaje pszczelarzy
Z życiem pszczelarza i rodziny pszczelej związana była bogata obrzędowość. Należało zawiadamiać pszczoły o wydarzeniach rodzinnych pszczelarza – radosnych i smutnych. Źródła pisane, głównie kroniki niemieckie oraz dokumenty kościelne, stwierdzają, że pszczoły traktowano z dużą atencją, zwracając się do nich w przypadku wyjazdu słowami „pszczółki, Wasz pan pożegnał Was, pozostańcie w zdrowiu”. Życzenia przekazywano pszczołom z okazji Nowego Roku, Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Bartnicy rozpoczynając dzianie barci czynili najpierw znak krzyża na piersi, a potem taki sam na drzewie. Przyjął się zwyczaj poświęcania pasieki lub boru bartnego. Przy tej okazji wręczano krążek wosku na świece do kościoła.
Istniał zwyczaj zawiadamiania pszczół o końcu zimy. W dniu Św. Pawła (2 marca) pukano w ul, a słyszany szum rodziny świadczył o przezimowaniu pszczół. Nad pasiekami mieli czuwać święci Ambroży, Antoni, Bartłomiej, upostaciowani w figuralnych ulach, które można oglądać w zbiorach muzealnych. Praktykowano zwyczaj smarowania wylotków sadłem wilczym, bądź niedźwiedziem. Ule przystrajano w odpowiednie wstążki lub wianki kwiatów i wypowiadano odpowiednie zaklęcia.
Wśród mieszkańców wielu regionów Polski istnieje do dzisiaj przekonanie, że pszczoła nie zdycha lecz umiera. Każdy kto zabijał pszczołę obciążał siebie grzechem. Zadośćuczynieniem była kara woskowa. Dlatego też uśmiercanie rodzin pszczelich zlecano kupcom żydowskim lub wędrownym cyganom. Prawo magdeburskie regulowało wiele zagadnień z pszczelarstwa. Pszczelarz, który „nasyłał pszczoły”, „przymuszał” lub „pędził na żer” był karany chłostą.
Pan Piotr Gorzelańczyk w swojej pasiece w Żernikach
Specjaliści od zapylania
Pszczoły to jedyne na świecie zwierzęta wyspecjalizowane w zapylaniu. Biorąc pod uwagę, że w naszej szerokości geograficznej prawie 80% roślin to gatunki owadopylne, rola jaką pełnią te owady trudna jest do przecenienia. Gatunki owadopylne, czyli takie do których zapylenia niezbędna jest obecność owadów, są od pszczół w znacznym stopniu uzależnione. Bez zapylenia rośliny te nie wydawałyby nasion (lub w bardzo niewielkim stopniu)i nie mogłyby się rozmnażać. Zależność ta jest jednak wzajemna, a korzyść obopólna, gdyż pszczoły odżywiają się wyłącznie pokarmem kwiatowym-pyłkiem i nektarem. Same jedzą nektar, a pyłkiem i nektarem wykarmiają larwy.
No tak, ale co do tego mamy my-ludzie? Chciałoby się rzec, a co nas to właściwie obchodzi? Czy nasze życie też jest zależne od zapylaczy?
Otóż odpowiedź brzmi: tak!
Pszczoły zapylają całe plantacje roślin użytkowych: olejodajnych, pastewnych, warzyw, krzewów i drzew owocowych oraz całą masę roślin dziko żyjących. Polepszają jakość plonów, ale przede wszystkim zwiększają ich ilość nawet o 80%! Dla przeciętnego człowieka oznacza to, że tak zwyczajne i obecnie łatwo dostępne owoce i warzywa, bez pszczół mogłaby stać się nie lada luksusem. Towar, który mamy na wyciągnięcie ręki stałby się dobrem dla wybrańców. Gospodarka żywnościowa, w tym sadownictwo i rolnictwo ległoby w gruzach, a to wszystko za sprawą braku tak małego, nieznaczącego wydawać by się mogło, stworzenia jak pszczoła. A kto nie lubi smaku świeżych truskawek? Co warte byłoby lato bez słodkich malin czy soczystych jabłek? A sałatka z pomidorów…?
Pszczoła miodna jest owadem cenionym na całym świecie – można ją spotkać pod każdą szerokością geograficzną. Warunkiem jej występowania są kwitnące kwiaty. Choć poszczególne gatunki pszczół mogą nieco różnić się od siebie, ich ogólna budowa i zasady funkcjonowania organizmu są jednakowe, bez względu na gatunek. Każda pojedyncza pszczoła to doskonały, wspaniale przemyślany przez naturę mechanizm, w którym każdy, nawet najdrobniejszy element ma swoje zadanie do wykonania.
Budowa zewnętrzna
Pszczoła miodna ma długość około 12-15 mm, a jej waga wynosi około 100 mg. Czas jej życia nie jest imponujący. Pszczoły wygryzające się na wiosnę żyją około 36-40 dni. Nieco dłużej mogą przeżyć pszczoły wygryzające się jesienią – wtedy żyją około 6-9 miesięcy. W budowie zewnętrznej pszczoły, podobnie jak u wszystkich innych owadów, wyróżnia się trzy części: głowę, tułów i odwłok. Od zewnątrz jej ciało okrywa stwardniały oskórek, którego poszczególne części połączone są giętkimi elastycznymi błonami. Dzięki temu pszczoła ma możliwość znacznego wyginania się, co ułatwia jej poruszanie się i codzienną pracę.
Jeżeli przyjrzymy się pszczole z bliska, możemy zauważyć, że jej ciało nie jest gładkie, tylko pokryte różnego rodzaju włoskami. Jest ich kilka rodzajów i każdy z nich ma swoje zadanie do wykonania. Na odnóżach znajdują się włoski i szczecinki, których zadaniem jest zbieranie pyłku kwiatowego oraz czyszczenie ciała. Są też włoski puste w środku, które połączone są zakończeniami nerwowymi – to specjalne zmysły czucia pszczół. Owłosienie pszczół jest pomocne przy wstępnej ocenie wieku pszczół – z biegiem czasu włoski się wycierają, przez co pszczoła przybiera ciemniejszą barwę. Młode pszczoły są dużo jaśniejsze – im są starsze, tym bardziej ciemnieją
Przednia część ciała pszczoły, czyli głowa jest przede wszystkim siedliskiem wielu narządów zmysłu. Po bokach głowy znajdują się mocno osadzone duże oczy, które są dobrze widoczne, gdy przyjrzymy się pszczole z bliska. Każde oko składa się z kilku tysięcy fasetek w kształcie sześciokątów. Są to maleńkie oczka, między którymi znajdują się jeszcze trzy przyoczka, czyli oczy proste. Tak złożony narząd wzroku sprawia, że pszczoła równie dobrze widzi przedmioty położone blisko, jak i te znajdujące się w pewnej odległości. Pszczoła świetnie widzi zarówno w pozycji nieruchomej, jak i podczas lotu. Co więcej, jej rewelacyjny narząd wzroku pozwala na odnalezienie drogi do ula nawet po zapadnięciu zmroku. Warto o tym pamiętać, aby nie stanąć na jej drodze w ciemności – spotkanie takie może zakończyć się dosyć boleśnie.
Taniec pszczół
Najbardziej charakterystyczną formą porozumiewanie się pszczół jest taniec , zwany również mową pszczół. Zjawisko to polega na regularnie powtarzających się ruchach pszczół po przestrzeni plastra . Pszczoła przywołuje inne osobniki i wraz z nimi , kończynami wykonuje te same czynności , uderzając w brzeg plastra. W ten sposób powstaje rezonans magnetyczny rozchodzący się po całym ulu . Taniec informuje osobniki przebywające w gnieździe o wystąpieniu określonego zjawiska . Kreślone w nim krzywe i kąty są dodatkową informacją o położeniu źródła pożytku względem słońca. Kąt pomiędzy kierunkiem tańca a pionem jest równy kątowi pomiędzy kierunkiem lotu do pokarmu a słońcem .
[źródło : portalpszczelarski]
Co to jest miód i skąd się bierze?
Miód, wg dyrektywy Unii Europejskiej 2001/110EC, jest naturalną słodką substancją wytworzoną przez pszczoły (Apis mellifera) z nektaru roślin lub wydzielin owadów wysysających soki z żywych części roślin, które pszczoły zbierają, przebierają przez łączenie ze specyficznymi substancjami własnymi, składają, odwadniają, gromadzą i pozostawiają do dojrzewania w plastrach. Produkt ten może być płynny, lepki, lub skrystalizowany. Miód dzieli się na: nektarowy zwany dalej kwiatowym, oraz miód spadziowy.
Dzięki dużej zawartości cukru prostego glukozy, którą szybko wchłaniamy, miód jest znakomitym pokarmem dla sportowców i wspaniałą odżywką dla serca. Przy osłabieniu mięśnia sercowego zaleca się codzienne spożywanie miodu.
O dobrodziejstwie miodu można przeczytać w zachowanych zapiskach biblijnych i starożytnych notatkach. Miód jako źródło energii i rześkości cenili greccy atleci. Homer określał miód mianem „słodkiej potrawy bogów”, a patron lekarzy Hipokrates i jego uczniowie opracowali (ok. 360-370 lat p.n.e.) ponad 300 przepisów na stosowanie miodu jako lekarstwa. Wiedziano już wtedy, że miód obniża gorączkę i rozrzedza krew oraz wycisza i uspokaja człowieka. Starożytny filozof Demokryt pytany o to, jak w dobrym zdrowiu dożyć sędziwego wieku, odpowiadał krótko: „z zewnątrz olej, a do wewnątrz miód”.
Dojrzały miód, poza wrzosowym, wykręcony z zasklepionych plastrów, jest gęstym płynem. Lany z odkręconego słoika lub łyżki tworzy charakterystyczny stożek.
Dobry miód wrzosowy jest galaretowaty i już dwa dni od wirowania nie wylewa się z odkręconego słoika odwróconego do góry dnem.
Miód płynny nazywamy patoką, a po skrystalizowaniu krupcem. Dobry miód powinien się skrystalizować w ciągu 3-4 miesięcy. Nie dotyczy to miodów: akacjowego i spadziowego, które mogą pozostawać w stanie płynnym nawet 12 miesięcy. Oczywiście można i inne miody utrzymać w stanie płynnym przez poddanie procesowi dekrystalizacji. Dobrzy pszczelarze mają do tego specjalne szafy, w których miód trzymają w temperaturze do 40oC nie dłużej niż 48 godzin. W domu miód skrystalizowany można doprowadzić do stanu patoki, trzymając słoik z krupcem w wodzie o temperaturze do 40oC. Dekrystalizacja w wyższej temperaturze źle wpływa na wartość odżywczą i biotyczną miodu. Miód podgrzany do temperatury powyżej 40oC traci właściwości lecznicze i bakteriobójcze. Z tego też powodu herbatę, kawę, przegotowaną wodę czy mleko trzeba lekko ostudzić przed dodaniem miodu, inaczej zniszczymy jego cenne właściwości.
Pszczoły muszą zebrać nektar z kilku milionów kwiatów aby wytworzyć 1 kg miodu. Miody wyprodukowane przez pszczoły z nektaru zebranego z kwiatów nazywamy nektarowymi, a te ze spadzi, wytwarzanej przez mszyce i czerwce, spadziowymi,
– nektar zbierany jest z nektarników kwiatów;
– spadź jest to wydzielina mszyc, które żerują na liściach drzew.
Nektar i spadź zbierane przez pszczoły nazywamy pożytkiem. Robotnice przynoszą go do ula. Tam już pszczoły nielotne przenoszą kilkakrotnie podany nektar z języczka do wola miodowego, wzbogacając go przy tym o enzymy. Tak przygotowany nektar złożony zostaje w komórkach plastra. Następnie odparowywana jest woda do zawartości ok. 17%-20%. Zapobiegnie to w późniejszym okresie fermentacji miodu. Dojrzały miód jest zasklepiany przez pszczoły woskowymi wieczkami. Jeśli w okresie zbierania nektaru pszczoły przynoszą do ula także spadź pszczelarz uzyska ze swoich uli miody mieszane: nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe.
Miód zrobiony przez pszczoły w przewadze z nektaru jednej rośliny nazywamy miodem odmianowym. Jeżeli powstał z nektaru wielu roślin kwitnących w tym samym okresie nazywany jest wielokwiatowym.
Skład miodu
Miód zawiera cukry proste (glukozę i fruktozę), białka, enzymy (inhibinę), kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy i barwniki. W 100 g miodu znajduje się ok. 5 mg wapnia, 16 mg fosforu, 0.9 mg żelaza, 5 mg magnezu oraz wanad, molibden, nikiel, fluor, bor, kobalt, bar, pallad, wolfram, glin, cynk, cynę i inne mikroelementy. Miód zawiera witaminy: A, B2, C, PP oraz białko typu globulin i albumin. O smaku miodu decydują głównie kwasy organiczne, o jego zapachu – olejki eteryczne, a o kolorze barwniki (flawony, antocjany, karotenoidy, chlorofil). Miody mają szeroką gamę kolorów, poczynając od białego przez kremowy, żółty aż do brązowego, a nawet zielonkawego. Miody jasne są delikatniejsze w smaku, smak ciemnych jest zazwyczaj ostry.
Rodzaje miodów
Właściwości miodu zależą głównie od tego, z jakich roślin pszczoły zbierały nektar, spadź i pyłek kwiatowy. I tak:
Miód wielokwiatowy, zwany potocznie miodem tysiąca kwiatów, pszczoły wytwarzają z nektarów zebranych z wielu roślin miododajnych kwitnących na polach, w sadach, lasach i na łąkach w tym samym czasie. Miód z kwiatów wiosennych ma jasny kolor, przyjemny zapach i łagodny smak. Miód z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy i ma bardziej zdecydowany smak oraz zapach. Dzięki łatwo przyswajalnym cukrom prostym wspomaga mięsień sercowy. Pomocny przy chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego. Osobom uczulonym na pyłki pomaga znosić i uodparniać się na alergie. Ze względu na łagodny smak, miód wielokwiatowy poleca się podawać dzieciom przy leczeniu grypy, przeziębień, chorób dolnych dróg oddechowych, a także zapobiegawczo.
Miód rzepakowy jest w stanie płynnym prawie bezbarwny lub ma barwę lekko słomkową i słaby zapach kwiatów rzepaku. Bardzo szybko krystalizuje, drobne kryształki mają smalcowatą konsystencję oraz białą lub kremową barwę. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Pomocny w leczeniu wątroby, trzustki, nerek, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Polecany jest przy leczeniu schorzeń układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego, dusznicy sercowej i miażdżycy. Obniża ciśnienie tętnicze krwi i wyrównuje niedobory potasu w organizmie. Skuteczny także przy przeziębieniach i stanach zapalnych dróg oddechowych. Przyspiesza gojenie ran. W przypadku oparzeń zapobiega tworzeniu się pęcherzy.
Miód akacjowy w stanie płynnym jest jasny. Odznacza się niską aktywnością antybiotyczną. Pomocny w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego. Zalecany przy leczeniu nadkwasoty żołądka, zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego. W chorobie wrzodowej przyspiesza regenerację tkanki, odnowę błony śluzowej, usuwanie nadżerek i owrzodzeń. Łagodnie wycisza niepokój wewnętrzny, ułatwia zasypianie, wzmacnia znużony, wyczerpany organizm. Zaleca się wypicie na 2 godziny przed snem szklanki naparu z melisy z łyżką miodu akacjowego. Ze względu na dużą zawartość fruktozy może być stosowany przy niektórych rodzajach cukrzycy.
Miód spadziowy wytwarzają pszczoły z zebranej z drzew i roślin rolniczych wydzieliny produkowanej przez mszyce i czerwce. Wsprzedaży spotykamy najczęściej miody ze spadzi iglastej i ze spadzi liściastej. Różnią się barwą, konsystencją, smakiem, aromatem i szybkością krystalizacji. Są to miody gęstsze od nektarowych i zawierają więcej związków mineralnych, szczególnie potasu, fosforu, chloru, siarki, wapnia, magnezu i żelaza. Charakteryzuje je wysoka aktywność antybiotyczna i bakteriobójcza. Działają antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie, wspomagają system odpornościowy człowieka. Polecane są w schorzeniach dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, serca, układu krążenia, układu nerwowego, przy zaburzeniach trawienia. Zalecane są osobom pracującym dużo przy komputerze.
Miód lipowy w stanie płynnym ma kolor jasnożółty, czasem bursztynowy z zielonkawym odcieniem. Zapachem przypomina kwiaty lipy. W smaku jest pikantny, czasem z lekką goryczką. Działa antyseptycznie, przeciwskurczowo, napotnie, przeciwgorączkowo, wykrztuśnie, lekko nasennie i uspokajająco, obniża gorączkę. Pomaga w leczeniu grypy, przeziębienia, kaszlu, ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok obocznych nosa, dróg oddechowych. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych i nerwicach. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną.
Miód mniszkowy (z kwiatu mniszka lekarskiego, popularnego mleczu kwitnącego na przełomie kwietnia i maja) ma jasnożółty kolor, krystalizuje szybko, nierównomiernie. Ma wysoką aktywność biologiczną (czy biotyczną). Polecany jest przy chorobach żołądka, zaburzeniach trawienia, chorobach jelit, skurczach żołądka i jelit oraz chorobach wątroby i dróg żółciowych, a także przy niedokrwistości i schorzeniach reumatycznych. Pomocny w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego.
Miód wrzosowy należy do najlepszych miodów nektarowych. Ma barwę brunatno-czerwoną. Krystalizuje dość szybko, przybierając galaretowatą konsystencję w kolorze pomarańczowym lub ciemnobrunatnym. Nie jest zbyt słodki, ma przyjemny zapach wrzosu. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapaleniu jelit i biegunkach. Zwiększa odporność organizmu i chroni przed rozwojem zakażeń.
Miód gryczany jest najczęściej ciemno-herbaciany lub brunatny. Ma charakterystyczny zapach i ostry smak. Dzięki dużej zawartości rutyny, substancji oczyszczającej naczynia, polecany jest przy miażdżycy, chorobie wieńcowej i nadciśnieniu tętniczym. Sprzyja odbudowe komórek kostnych, wzmacnia układ odpornościowy. Przyspiesza gojenie ran i zrastanie kości. Stosowany jest w leczeniu iprewencji schorzeń układu krążenia powodowanych przede wszystkim występowaniem miażdżycy. Polecany również przy zapaleniach nerek i opłucnej, stanach osłabienia pamięci, leczeniu jaskry, osłabionego wzroku i słuchu.
Miód faceliowy jest jasnożółty, ma przyjemny, delikatny, lekko kwaśny smak. Po krystalizacji staje się jasnokremowy, prawie biały. Zalecany jest przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.
Miód malinowy w stanie płynnym jest jasnożółty, a po skrystalizowaniu ma barwę żółtobiałą. Smak ma przyjemny i słodki, azapachem przypomina owoce maliny. Działa napotnie, rozgrzewająco, antyseptycznie i przeciwgorączkowo. Stosuje się go w przeziębieniach, schorzeniach górnych dróg oddechowych, nieżycie żołądka, jelit, niedokrwistości oraz prewencyjnie przy miażdżycy. Wzmacnia układ odpornościowy i wspomaga pracę serca. Ze względu na doskonały smak i łagodność działania polecany jest szczególnie dzieciom.
O innych odmianach miodów można poczytać m.innymi na stronie : http://zwiazek-pszczelarski.pl/ prowadzonej przez PZP.
Pozostałe produkty pszczele
Pyłek kwiatowy jest bardzo wartościowym produktem roślinnym, zawierającym białka, aminokwasy, cukry proste i złożone, tłuszcze, flawonoidy, karotenoidy, witaminy i sole mineralne. W białku pyłku jest 20-25 aminokwasów, m.in. arginina, lizyna, kwas glutaminowy, proteina, kwas aspirynowy. Pyłek należy do ważnych składników pożywienia pszczół, stanowiąc źródło substancji odżywczych i mineralnych, niezbędnych pszczołom do produkcji mleczka pszczelego, będącego pokarmem dla wylegających się larw. Pszczoły zbierają z kwiatów pyłek, mieszają z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i w postaci uformowanych kulek, obnóży przenoszą do ula w specjalnych koszyczkach znajdujących się na tylnych nogach. Pyłek w formie obnóży nazywamy pyłkiem pszczelim. Przyniesiony do ula pyłek przeznaczany jest na bieżące potrzeby pokarmowe. Pszczoły tworzą z niego także zapasy na okres jesienno-zimowy. Świeży pyłek złożony zostaje w komórkach, ubity, a następnie pokryty miodem. Podlega on fermentacji (zbliżony do fermentacji kiszonej kapusty). Tak zakonserwowany pyłek nazywamy pierzgą. Różnorodność związków aktywnie czynnych zawarta w pyłku korzystnie oddziaływuje na człowieka odżywczo i leczniczo. Działa antybakteryjnie, regeneracyjnie, uodparniająco i odtruwająco. Pomaga przy leczeniu stanów zapalnych gruczołu krokowego w uporczywych zaparciach i biegunkach. Polecany jest w leczeniu chorób wątroby, wykazuje działanie przeciwanemiczne, poprawia kondycję organizmu i wzmacnia odporność na przeziębienia, choroby przewodu pokarmowego i dróg oddechowych. Kuracja pyłkowa pobudza apetyt i normalizuje trawienie. Osoby o wrażliwym żołądku dobrze znoszą pyłek rozpuszczony w mleku.
Propolis jest balsamiczno-żywiczną substancją, której pszczoły używają do uszczelniania gniazda, a w mieszaninie z woskiem do polerowania komórek plastra przed zaczerwieniem. Tworzony jest w ulu z przynoszonych przez zbieraczki wydzielin pączków topoli, brzozy, wierzby, sosny, świerka, jodły, olchy, dębu, jesionu i innych drzew. Substancje te po wzbogaceniu przez pszczoły wydzieliną gruczołów gardzielowych i żuwaczkowych, a także niewielką ilością wosku i pyłku dają tzw. kit pszczeli. Jest w nim około 300 różnych składników, z których najważniejsze to: flawonoidy, kwasy aromatyczne, garbniki, w sumie 50% substancji żywicznych. Propolis działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybicznie, znieczulająco, regeneracyjnie, odtruwająco i przeciwzapalnie. Zaleca się go przy schorzeniach: układu krążenia, nadciśnienia, wrzodach żołądka i dwunastnicy, układu oddechowego, gardła, prostaty, hemoroidach, grzybicach i łuszczycy. Dziś propolis określa się „naturalnym antybiotykiem XXI wieku”. Przed kuracją pyłkiem i propolisem trzeba wykonać test przeciwuczuleniowy. Ukazały się dwie książki prof. Ryszarda Czarneckiego: „Pszczeli pyłek kwiatowy w Apiterapii” i „Propolis w Apiterapii”. Sprzedaż wysyłkową prowadzi Laboratorium Bio-Farmaceutyczne w Krakowie tel. (12) 637 97 50.
Mleczko pszczele jest to galaretowata substancja o konsystencji gęstej śmietany, barwy białej z odcieniem perłowym i o cierpkim smaku. Mleczko produkowane jest w gruczołach gardzielowych przez młode pszczoły-robotnice. Mleczko służy do karmienia larw czerwiu trutowego i robotnic przez pierwsze trzy dni ich życia; oraz do karmienia larw, z których rozwijają się matki pszczele, do piątego dnia ich życia, a następnie (po wygryzieniu się z matecznika) – przez całe życie pszczoły królowej-matki pszczelej.
Mleczko pszczele pozyskuje się w okresie od połowy maja do końca lipca. Świeże mleczko zawiera wiele cennych składników: białka (zwłaszcza globuliny i albuminy), substancje lipidowe, węglowodany, kwasy organiczne, witaminy (szczególnie z grupy B), neurohormon (acetylocholina), biopierwiastki (potas, wapń, sód, magnez, żelazo, mangan).
Mleczko pszczele ma cenne właściwości odżywcze, stymuluje odnowę biologiczną tkanek. Zestaw biologicznie czynnych substancji w nim zawartych poprawia sprawność psychiczną i fizyczną. Usprawnia pracę mózgu, pamięć i funkcje myślenia oraz zdolność koncentracji. Wykazuje pozytywne działanie przy miażdżycy naczyń krwionośnych, w stanach zapalnych żył, po zawale serca, w chorobach krwi oraz niewydolności krążenia. Opóźnia procesy starzenia, a jako naturalny afrodyzjak przeciwdziała impotencji u mężczyzn. Mleczko pszczele zwiększa nasz potencjał fizyczny i intelektualny, przywraca optymizm i chęć do życia (ułatwia pokonanie stanów depresyjnych i bezsenności).
Jad pszczeli to wydzielina gruczołu jadowego pszczoły robotnicy i matki pszczelej. Trutnie są jej pozbawione. Jad powstaje w gruczołach jadowych mieszczących się w tylnej części odwłoka i gromadzony jest w zbiorniku jadowym. Zbiornik ten może zawierać ok. 80 mikrogramów jadu. Pszczoła-matka produkuje jad całe życie, natomiast pszczoła-robotnica od 2 do 20 dnia życia. Jad służy do obrony. Po użądleniu człowieka bądź zwierzęcia do skóry przedostaje się ok. 0,012 mg jadu. Od jednej pszczoły można uzyskać ok. 0,085 mg. Skład i ilość produkowanego jadu pszczelego zależy od wieku pszczoły (maksymalnie w 10-15 dniu życia). Jad pszczeli zawiera także feromony alarmowe, które uwalniane w chwili żądlenia przez jedną pszczołę mobilizują inne do żądlenia.
Jad jest substancją bezbarwną, wodnistą, o silnym działaniu biotycznym. Jad pszczeli, pod względem biotycznym, to koncentrat enzymatyczno-hormonalny. Jest on odporny na niską i wysoką temperaturę. Ogrzewanie w stanie ciekłym do temp. 100°C, a także zamrażanie nie wpływa na zmianę właściwości toksycznych.
Każdy ze składników jadu pszczelego ma silne działanie farmakologiczne. Medycyna ludowa traktowała zawsze jad pszczeli jako naturalny i skuteczny środek leczniczy szczególnie w różnych postaciach reumatyzmu.
Leczenie jadem pszczelim polega na żądleniu przez pszczoły w odpowiednich cyklach, a także podawanie jadu w zastrzykach. Leczenie daje świetne wyniki szczególnie w chorobach reumatycznych, ale trzeba je prowadzić pod kontrolą lekarza. Jad pszczeli jest produktem mocno uczulającym.
Wykład i prezentacja różnych zdjęć z życia pszczół były niezwykle interesujące. A miody z pasieki Pana Piotra Gorzelańczyka , które próbowaliśmy : rzepakowy, akacjowy i wielokwiatowy wielu z nas tak zasmakowały, że zaopatrzyliśmy się w nie, licząc na ich dobroczynne działanie dla poprawy zdrowia i zapobiegania różnym dolegliwościom.
Sprawozdanie przygotowała Starosta Sekcji Jadwiga Gałach, przy wykorzystaniu materiałów z wykładu i portalu PZP : http://zwiazek-pszczelarski.pl/
KOMUNIKAT
SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
INFORMUJEMY, ŻE ROZPOCZĄŁ SIĘ SEZON NA ZBIERANIE POKRZYW I ROBIENIE Z NICH NALEWEK, MACERATÓW I SOKU NA ZIMĘ ,
WG PRZEPISÓW MARII GÓRSKIEJ
PRZEDSTAWIONYCH NA WYKŁADZIE
W GRUDNIU 2015 R.
Właściwości soku z pokrzywy
Właściwości soku z pokrzywy znane są od setek lat. Używać trzeba do wykonania soku należy najwyższej jakości pokrzywy z naturalnej hodowli najlepiej z własnego ogródka
Właściwości soku z pokrzywy znane są od setek lat. Używać trzeba do wykonania soku należy najwyższej jakości pokrzywy z naturalnej hodowli najlepiej z własnego ogródka.
Pokrzywa w formie wyciśniętego soku szybko pomaga zlikwidować anemię (niedokrwistość). Podnosi poziom żelaza we krwi oraz wzmacnia i uodparnia organizm.
„Ścinamy pokrzywy, płuczemy w wodzie i przepuszczamy przez maszynkę do mięsa ( można pokrzywy pokroić na mniejsze kawałki nożem lub nożyczkami pociąć ) Następnie wyciskamy sok( najlepiej w sokowirówce lub przez gazę ). Sokiem napełniamy woreczki do lodu przy pomocy lejka i zamrażamy. Używamy tak uzyskany sok całą wiosnę dla wzmocnienia i koniecznie zimą na wzmocnienie sił witalnych i odporności , rano rozpuszczając zamrożoną kostkę w szklance ciepłej wody z dodatkiem cytryny.
Przyjemnej pracy i SMACZNEGO.
Prace zaleca Maria wykonywać koniecznie w rękawicach dla zachowania urody naszych dłoni
Właściwości soku z pokrzywy:
- Sok z pokrzywy podnosi poziom żelaza a także całą gamę innych niezbędnych pierwiastków. Nawet najgłębsze niedobory żelaza można zlikwidować w ciągu ok. 2-4 tygodni w sposób naturalny.
- Sok z pokrzywy likwiduje anemię.
- Sok z pokrzywy uodparnia organizm
- Sok z pokrzywy jest bardzo wskazany dla osób mocno osłabionych (wzmacnia, dodaje werwy, „chęci do życia”)
- Sok z pokrzywy niezbędny jest przy nowotworach, chemioterapii, kiedy poziom żelaza jest pobliżu minimum lub poniżej normy. Odpowiedni poziom tego pierwiastka znacznie wspomaga walkę z nowotworem.
- Sok z pokrzywy pomaga oczyszczać naczynia z cholesterolu
- Sok z pokrzywy oczyszcza krew z toksyn, wzmacnia nerki. Pokrzywa jest świetnie przyswajana przez organizm. Zawiera wiele niezbędnych pierwiastków.
- Sok z pokrzywy poprawia pracę wątroby, śledziony, trzustki.
- Sok z pokrzywy przywraca właściwy apetyt.
Pokrzywa jest znana od setek lat w ziołolecznictwie. Do przygotowania soku używamy tylko pokrzywy z własnej, zamkniętej plantacji, ściśle kontrolowanej, pielęgnowanej w naturalny sposób, bez żadnej chemii. Pokrzywa dostarcza dużych ilości żelaza, krzemu, wapnia, manganu, potasu, miedzi, a także witaminy C, B, K, prowitaminę A (karoten). Zawiera także kwasy organiczne, garbniki, fitoncydy, chlorofil i białko.
Dawkowanie:
- dla wzmocnienia organizmu, oczyszczenia krwi z toksyn: dla dorosłej osoby – 2 x dziennie po 20 ml (ok pół małego kieliszka od wódki). Dla dzieci w zależności od wagi odpowiednio mniej.
- przy niedoborze żelaza lub w pobliżu minimum normy 2-3 x dziennie po 40 ml. Przed rozpoczęciem picia soku zalecamy wykonanie badania krwi na poziom żelaza. Po ok 2 tygodniach picia wykonanie ponownie badania poziomu żelaza, aby sprawdzić jak szybko przyswaja się żelazo. Z uwagi na to że u różnych osób tempo przyswajania żelaza jest różne, dlatego trzeba wykonywać badania i dostosowywać ilości pitego soku do uzyskanych wyników. Organizm właściwie pracuje jeżeli poziom żelaza oscyluje wokół 2/3 max. normy.
Sok wykonany ze świeżej pokrzywy należy przechowywać w lodówce przez kilka dni. Można go wlać do woreczków na lód i zabezpieczyć zapasy świeżej pokrzywy na zimę.
Przeciwwskazania:
Jeżeli poziom żelaza jest w pobliżu max. normy lub powyżej.
Sok z pokrzywy zmieszany z miodem jest niewskazany dla cukrzyków ze względu na zawartość miodu
STAROSTA SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
JADWIGA GAŁACH
INFORMACJA SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
Z OGŁOSZENIA W DNIU 11 KWIETNIA 2016 R. WYNIKÓW KONKURSU WIEDZY O BIORÓŻNORODNOŚCI KTÓRY SIĘ ODBYŁ W DNIU 04 KWIETNIA 2016 R.
Dnia 4 kwietnia 2016 r. w Szkole Podstawowej nr 14 w Kaliszu przy ulicy Mickiewicza 11, odbył się ogłoszony 23 lutego 2016 r. wśród 3 klas piątych tej szkoły oraz wśród uczniów Koła Ekologicznego Konkurs z wiedzy o bioróżnorodności.
Wszystkim uczniom o tej samej godzinie , przedstawicielki Sekcji Bioróżnorodności UTW „Calisia” w Kaliszu rozdały testy z 30 pytaniami przygotowanymi przez członkinię Sekcji , kol. Halinę Jaworską na podstawie książki wydawnictwa „Zielona wiedza dla Uniwersytetów Trzeciego Wieku” pt. „BIORÓŻNORODNOŚĆ TO TAKŻE MY”.
Tydzień po napisaniu testu nastąpiło ogłoszenie jego wyników . Wszyscy uczniowie z klas V i z Koła Ekologicznego zebrali się na korytarzu gdzie uroczyście odczytano wyniki Konkursu i wręczono tym którzy uzyskali najlepsze wyniki nagrody rzeczowe ufundowane przez członków Sekcji Bioróżnorodności.
Udział w Konkursie wzięło 77 uczniów
- Klasa Va – 25 uczniów
- Klasa Vb – 17 uczniów
- Klasa Vc – 23 uczniów
- Koło Ekologiczne – 12 uczniów
Przyznano nagrody rzeczowe ufundowane przez członków Sekcji Bioróżnorodności :
Za zdobycie I miejsc : 5 nagród w postaci lornetek – za zdobycie 27- 29/30 punktów
I miejsca zdobyli :
- Kasper Wroczyński z Koła ekologicznego – 29/30 punktów
- Jakub Kurek z klasy Vc – 28/30 punktów
- Aleksandra Bałwas z klasy Vc – 28/30 punktów
- Katarzyna Fiszbach z klasy Va – 27/30 punktów
- Marysia Wróblewska z Koła Ekologicznego – 27/30 punktów
Za zdobycie II miejsc – 5 nagród w postaci lup za zdobycie 26/30 punktów
- Zosia Lisiecka z klasy Vc
- Iwo Ciciorra z klasy Vc
- Oskar Różański z klasy Vb
- Wiktor Józefiak z Koła Ekologicznego
- Miłosz Wiśniewski z Koła Ekologicznego
Za zdobycie III miejsc – 4 nagrody w postaci kompasów za zdobycie 25/30 punktów
- Konstancja Marcińczak z klasy Vc
- Zofia Galibarczyk z klasy Vc
- Damian Kaźmierczak z klasy Vb
- Kevin Celer z klasy Vb
Wszyscy biorący udział w Konkursie otrzymali Dyplomy i drobne nagrody w postaci ekologicznych bierek i długopisów ufundowanych przez Fundację Ziemia i Ludzie w ramach prowadzonej przez nią akcji Zielona Wiedza dla Uniwersytetów Trzeciego Wieku pod hasłem Bioróżnorodność to także My.
Za zdobycie miejsc od IV – X – uczniowie otrzymali bierki
Za zdobycie miejsc od XI – VII – uczniowie otrzymali długopisy .
Z uwagi na fakt , że w konkursie rywalizacja odbywała się pomiędzy V klasami , pomimo że najlepszy średni wynik uzyskało Koło Ekologiczne : 22,75 /30 punktów , na wycieczkę do Gołuchowa do Muzeum Leśnictwa pojedzie Klasa V b , która uzyskała wynik 21,29/30 punktów. Pozostałe klasy uzyskały wyniki : klasa V c – 21,13 / 30 , a klasa Va – 19,24/30 punktów.
Do Gołuchowa pojadą również laureaci I – III miejsc z pozostałych klas a i c oraz laureaci z Koła Ekologicznego.
Wszystkim uczniom pogratulowano i podziękowano za wzięcie udziału w Konkursie, zachęcając jednocześnie do przeprowadzenia przez nich takiego konkursu wśród swoich Rodziców , Babć i Dziadków .
Na ręce Pani Dyrektor mgr Dagmary Zimoch wręczono Dyplom dla Szkoły Podstawowej nr 14 . Dyplomami uhonorowane zostały również Panie uczące przyrody w tej szkole, które włączyły się w organizację konkursu, Pani mgr inż. Halina Gwiaździńska i Pani mgr Alicja Olek.
Sprawozdanie przygotowała : Jadwiga Gałach
Zdjęcia: Halina Jaworska, Jadwiga Gałach
INFORMACJA SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI Z OGŁOSZENIA
KONKURSU WIEDZY O BIORÓŻNORODNOŚCI
BIORÓŻNORODNOŚĆ TO TAKŻE MY
Dnia 24 lutego 2016 r. w Szkole Podstawowej nr 14 w Kaliszu przy ulicy Mickiewicza odbyło się spotkanie uczniów 3 klas piątych tej szkoły oraz uczniów Koła Ekologicznego z przedstawicielkami Uniwersytetu Trzeciego Wieku ”Calisia” w Kaliszu. Kol. Grażyną Mazurek, wiceprezes zarządu oraz kol. Jadwigą Gałach, Starostą Sekcji Bioróżnorodności.
Ze strony Szkoły Inicjatorką spotkania jest opiekunka Koła Ekologicznego Pani Halina Gwiaździńska – nauczycielka biologii.
Uczniowie wysłuchali krótkiej informacji o działalności Uniwersytetu Trzeciego Wieku „Calisia” w Kaliszu , którą przekazała kol. Grażyna Mazurek oraz krótkiego referatu kol. Jadwigi Gałach o tym co to jest bioróżnorodność. Każdy uczeń otrzymał książkę wydawnictwa „Zielona wiedza dla Uniwersytetów Trzeciego Wieku” pt. „BIORÓŻNORODNOŚĆ TO TAKŻE MY”. Publikacja ta składa się z dwóch części: I część – „Dla słusznego wieku w młodości ducha”, II część ”Do poczytania wspólnie z wnukami i dla ich przyszłości”.
Starościna Sekcji Bioróżnorodności ogłosiła dla uczniów „Konkurs wiedzy o bioróżnorodności”, który odbędzie się 4 kwietnia 2016 r.
Aby wziąć udział w tym konkursie, uczniowie muszą przeczytać książkę którą otrzymali i odpowiedzieć w dniu 04 kwietnia 2016 r. na 30 pytań testowych , które Sekcja Bioróżnorodności ułoży na podstawie materiałów w niej zawartych Laureatom trzech pierwszych miejsc z każdej klasy wręczymy ciekawe nagrody rzeczowe związane z podpatrywaniem przyrody , w ramach akcji „Społeczny obserwator przyrody”, a najlepsza klasa pojedzie na wycieczkę do Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie.
Wszystkim uczestnikom Konkursu życzyłyśmy miłej lektury i powodzenia w konkursie .
Sprawozdanie przygotowała : Jadwiga Gałach
Zdjęcia: Grażyna Mazurek, Jadwiga Gałach
SPRAWOZDANIE ZE SPOTKANIA
SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
Spotkanie odbyło się 10 marca 2016 r.
w Zespole Szkół Zawodowych im. Zesłańców Sybiru przy ulicy Wąskiej 13
Na 2 tygodnie przed świętami Wielkanocnymi odbyło się spotkanie członków Sekcji Bioróżnorodności na którym poza wymianą przepisami na wielkanocne przysmaki były warsztaty dla członków sekcji sprawdzające również zdobytą wiedzę o bioróżnorodności, którą czerpaliśmy na wykładach i wyjazdach szkoleniowych ( do Arboretum w Stradomii Dolnej, do Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie i na Targi „Gardenia” w Poznaniu, a przede wszystkim z publikacji Fundacji Ziemia i Ludzie „Bioróżnorodność to także MY”.
Warsztaty poświęcone one były „Różnorodności biologicznej w naszym życiu”. Zadaniem każdej z 5-cio osobowych grup było przedstawienie w formie graficznej 1 bioróżnorodności .
Powstały świetne prace o bioróżnorodności w mieście, na wsi, na talerzu oraz dla zdrowia i urody , które prezentujemy poniżej.
Zabawa była znakomita, a zaangażowanie wszystkich ogromne.
Omówienie i prezentacja prac
Spotkanie, przy herbacie , kawie i zdrowych przysmakach minął pracowicie , a więc bardzo szybko.
Wykonane prace wykorzystane zostaną w trakcie organizowanego przez Sekcję Bioróżnorodności w Szkole Podstawowej nr 14 w Kaliszu , Konkursu z wiedzy o bioróżnorodności dla klas V, który przeprowadzony zostanie w dniu 04 kwietnia 2016 r.
W trakcie rozmów o dalszym działaniu Sekcji ustalono, że kolejne spotkania odbędzie się 13 kwietnia 2016 r. a jego tematem przewodnim będzie wykład Pana Andrzeja Całki – Licencjonowanego Doradcy Probiotechnologii – na temat stosowania mikroorganizmów do uprawy i ochrony roślin.
Sprawozdanie przygotowała: Jadwiga Gałach
Zdjęcia wykonała: Jadwiga Gałach
SPRAWOZDANIE Z WYCIECZKI
DO POZNANIA NA TARGI „GARDENIA”
Wycieczka odbyła się 26.02.2016 r.
Targi Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu GARDENIA odbyły się w Poznaniu
po raz X. Organizowane są one dla właścicieli i pracowników hurtowni oraz sklepów ogrodniczych, osób odpowiadających za zieleń miejską i osiedlową, dla ogrodników, ale także dla zwykłych miłośników ogrodów.
Wystawców na tych targach było wg organizatorów około 550, a odwiedziło je około 25 tysięcy osób. My , członkowie Sekcji Bioróżnorodności UTW CALISIA w Kaliszu, jako miłośnicy ogrodów zwiedzaliśmy targi po raz pierwszy w grupie 38 osób.
Zapoznaliśmy się na nich z osiągnięciami polskich ogrodników, szkółkarzy i architektów krajobrazu . Interesowały nas przede wszystkim rozwiązania dotyczące przydomowych ogródków, a także możliwości realizowania swoich pasji ogrodniczych w warunkach miejskich na tarasach i balkonach.
Szczególnie też interesowała nas tematyka stosowania ekologicznych nawozów oraz ekologicznej ochrony roślin.
Zwróciły więc naszą uwagę takie firmy jak firma MIKROLIFE Spółka z o.o. z Poznania , jako producent innowacyjnych produktów BIOPULS , które są naturalnymi biostymulantami dla roślin , stanowiących unikalne szczepy drożdży Yarrowia lipolytica jako bogactwo naturalnych aminokwasów, witamin, enzymów i makroelementów .
Stanowią one Innowacyjny mikrobioasystant dla hobbystów w domu, na balkonie i w ogrodzie – organiczny, biodegradowalny, wszechstronny preparat, który zapewnia roślinom witalność i wzrost… jak na drożdzach. Tak zapewnia firma w swoich reklamach, z przepiękną oprawą graficzną.
Sądzę , że skorzystamy z bogatej oferty produktów tej firmy, bo przecież każdy chce aby jego ogród był najpiękniejszy i aby plony były bezpieczne dla naszego zdrowia.
Zainteresowanie nasze wzbudził również ekologiczny polepszacz gleby HUMUS ACTIVE , którego 5 litrów jak reklamuje firma GARDEN FLORA zastępuje 2,5 tony obornika, a zawiera miliardy pozytywnych mikroorganizmów , poprawiających strukturę gleby, oraz nawozy ekologiczne z GUANO PERUWIAŃSKIM dla gospodarstw ekologicznych, szkółkarzy , na plantacje i dla działkowców działające 90 dni , a które importuje z dalekiego PERU firma EKONAW.
Przepiękne kompozycje florystów zachwyciły wszystkich.
Przerwy na posiłki i oglądanie dzieł sztuki użytkowej.
Sadzonki kwiatów do ogrodów , krzewy i drzewa a także egzotyczne storczyki ….
Każdy znalazł coś dla siebie, trawy, ręcznie robione serwety czy też polskie wino …….
Narzędzia ogrodnicze też były. Zainteresowanie nasze wzbudziła oczywiście kosiarka marki HONDA – która sama kosi …. – zdobywca Złotego Medalu Targów.
Z torbami pełnymi udanych zakupów różnych cebulek, sadzonek krzewów owocowych i ozdobnych , wieczorem, pełni wrażeń , wróciliśmy szczęśliwie do Kalisza.
Na pewno pojedziemy na GARDENIĘ w przyszłym roku.
Sprawozdanie przygotowała : Jadwiga Gałach
Zdjęcia : Jadwiga Gałach, Zofia Karpińska
SPRAWOZDANIE Z WYCIECZKI
DO OŚRODKA KULTURY LEŚNEJ W GOŁUCHOWIE
Wycieczka odbyła się 10.02.2016 r.
Tym razem zainteresowani byliśmy wystawami w Muzeum Leśnictwa które obejmuje obiekty: Powozowni, Owczarni. Oficyny i Dybula.
W kompleksie „Powozownia” i „Owczarnia” obejrzeliśmy z Panią Przewodnik wystawy ukazujące przyrodniczy i gospodarczy aspekt polskiego leśnictwa. Podziwialiśmy rośliny i zwierzęta leśne ukazane „ jak żywe” m.in. w ich podziemnych domach i odsłuchaliśmy głosy ptaków obserwowanych na wystawie. Obejrzeliśmy narzędzia i urządzenia wykorzystywane dawniej w pracy leśników.
W prawie wiosennej pogodzie , spacerkiem przez park udaliśmy się następnie do budynku nazywanym „Dybul”. „Dybul” to nazwa miejsca w parku, które w XVII wieku zamieszkiwał młynarz Dybuł. Nazwa stosowana przez mieszkańców przez lata przełożyła się także na stojące tam budynki. W jednym z nich, który w przeszłości pełnił funkcję stajni i obory, mieści się również Muzeum Leśnictwa. W budynku tym obejrzeliśmy prezentowaną tam wystawę o tytule „Ochrona lasu”.
Następnie przez park ze wspaniałymi okazami różnych gatunków drzew ( ponad 80 tysięcy drzew ) , w tym z okazałym Dębem „JAN” ( przy którym ustanowiono przeszliśmy na krótki odpoczynek do budynku „Oficyny”, w którym obejrzeliśmy stałe ekspozycje zatytułowane „Kulturotwórcza rola lasu” i „Dzieje leśnictwa w Polsce”. Obejrzeliśmy tutaj liczne przykłady dzieł sztuki, których przewodnim tematem jest las. W odrestaurowanych, pięknie zdobionych pomieszczeniach podziwialiśmy malarstwo XIX i XX w. (m.in. obrazy Michała Wywiórskiego i Juliana Fałata), grafikę i rzemiosło artystyczne, a także prace rzeźbiarskie artystów profesjonalnych i amatorów. Bardzo ciekawe są rzeźby w hubach, misterna płaskorzeźba w porożu oraz intarsjowane obrazy. W „Oficynie” poznaliśmy dzieje polskiego leśnictwa i sposoby wykorzystania darów lasu w codziennym życiu minionych pokoleń. Zobaczyliśmy też bartnika wykonującego swoją pracę na wysokiej sośnie, makiety dawnego przemysłu drzewnego, dowiedzieliśmy się od profesjonalnego przewodnika m.in. czym są dziegieć i potaż.
Na teren Parku – Arboretum Leśnego w Gołuchowie który swoim obszarem obejmuje 58 hektarów powrócimy wiosną lub latem aby zapoznać się bliżej ze wspaniałymi okazami i różnorodnością roślin na jego terenie.
Relaks w kojącym otoczeniu przyrody połączyliśmy z solidną dawką wiedzy na temat jej ochrony, a odkrywanie tajemnic lasu i jego historii na wystawach w obiektach dawnej rezydencji rodziny Czartoryskich okazało się dla uczestników wycieczki niezapomnianym przeżyciem.
Sprawozdanie przygotowała : Jadwiga Gałach
Zdjęcia : Jadwiga Gałach, Zofia Karpińska
SPRAWOZDANIE ZE SPOTKANIA
SEKCJI BIORÓŻNORODNOŚCI
Spotkanie odbyło się 09 grudnia 2015 r.
w Zespole Szkół Zawodowych im. Zesłańców Sybiru przy ulicy Wąskiej 13
Na 2 tygodnie przed świętami Bożego Narodzenia odbyło się spotkanie członków Sekcji Bioróżnorodności, którego podstawowym tematami było podzielenie się doświadczeniem na temat przygotowywania i zażywania domowych nalewek, naparów i innych ingrediencji….
Członkinie Sekcji Bioróżnorodności przygotowały wykłady:
-
Szerzenie wiedzy na temat ochrony zdrowia metodami naturalnymi . Żywimy się słońcem . Przepisy na wykorzystywanie dla ochrony zdrowia pokrzyw i jeżówki purpurowej – Wykład kol. Marii Górskiej .
-
Najlepsze nalewki kol. Magdaleny Krytkowskiej – jak zrobić i jak je stosować dla ochrony zdrowia .
W nastrojowej , świątecznej atmosferze przy dźwięku kolęd próbowaliśmy przyniesione przez koleżankę Marię Górską krople z jeżówki , które są dobre na wiele dolegliwości ( opis przepisu i działania w załączniku nr 1) , a delektowaliśmy się nalewkami przekazanymi nam do posmakowania przez kol. Magdalenę Krytkowską ( m.in. Tutti Frutti – z opisem w załączniku nr 2 ), która dodatkowo obdarowała nas swoimi fraszkami dołączonymi do przepisu .
Wykład prowadzi Kol. Maria Górska
Zasłuchani w wykład Kol. Marii Górskiej
Zasłuchani w wykład Kol. Marii Górskiej
W trakcie spotkania wymieniliśmy się przepisami na przygotowanie maceratów, nalewek i maści z ziół i owoców , i sposobami ich stosowania na różne dolegliwości . A z uwagi na zbliżające się Święta Bożego Narodzenia wymieniliśmy się też przepisami na domowe potrawy wigilijne i świąteczne wypieki.
Pod koniec spotkania starościna Sekcji kol. Jadwiga Gałach przy pomocy kol. Zosi Karpińskiej rozdała w imieniu św. Mikołaja drobne upominki w postaci : kalendarzy i przewodnika po świecie naturalnych produktów ziołowych firmy Kawon ( Zakład Zielarski „Kawon-Hurt” Nowak Sp.J. Gostyń ), która na nasze spotkanie podarowała nam również swoje znakomite herbatki ziołowe, oraz przepyszne jabłka suszone CRISPY Natural , przekazane nam przez firmę PAULA ( FPH PAULA Sp. z o.o. Sp.k. z Kalisza ) wraz z materiałami reklamowymi tej firmy.
Przedstawicielka Św. Mikołaja rozdaje prezenty